W ramach narracji krytycznych postać Zygmunta Baumana funkcjonuje jako archetypowy „inny”, skupując w sobie kilka wymiarów obcości. Rodzajem obcości o fundamentalnym znaczeniu jest obcość „historyczna” (innymi słowy zbiór wyobrażeń o „komunizmie” i „PRL”).
Erotyczna symbolika leszczyny, obecna w polskim folklorze, została skonfrontowana z wybranymi materiałami etnograficznymi, pochodzącymi z innych obszarów Słowiańszczyzny.
Autor wskazuje na co najmniej dwa zasadnicze mity-fantazmaty leżące u podstaw nowożytnej antropologii. Jego książka stanowi frapujący, drobiazgowy i jednocześnie przystępny „opis transformacji złudzenia”, które do dzisiaj umyka antropologom...
